Problem ze spłatą kredytu na samochód

Wada prawna pojazdu

Zgodnie z art. 556³ ustawy Kodeks cywilny „rzecz dotknięta jest wadą prawną, jeżeli stanowi własność osoby trzeciej, jest obciążona prawem osoby trzeciej albo ograniczenie w korzystaniu lub rozporządzaniu rzeczą wynika z decyzji lub orzeczenia właściwego organu. W przypadku sprzedaży prawa wada prawna może również polegać na nieistnieniu prawa. Pozostałe wady stanowią wady fizyczne”.

Zgodnie z poglądami piśmiennictwa prawnego:

„Wada prawna może polegać na tym, że rzecz sprzedana stanowi w całości lub w części (udziały we współwłasności) własność osoby trzeciej. Zgodnie z zasadą nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habet spełnienie świadczenia polegającego na przeniesieniu własności przez sprzedawcę na kupującego jest wówczas niemożliwe. Do realizacji uprawnień z tytułu rękojmi nie jest wymagane podniesienie przez osobę trzecią roszczeń przeciwko kupującemu lub sprzedawcy.

Wadę prawną stanowi obciążenie rzeczy prawem osoby trzeciej, zarówno o charakterze rzeczowym (zastaw, służebność, hipoteka), jak i obligacyjnym (umowa najmu, dzierżawy, pierwokupu). Prawo osoby trzeciej może przybrać także postać roszczenia. Aby kupujący mógł powołać się na wadę prawną, fakt obciążenia rzeczy nie może być mu znany, również w wyniku przyjętych domniemań wynikających z wpisów w księgach wieczystych lub publicznych rejestrach, co do których istnieje domniemanie powszechnej znajomości wpisów.

Istnienie wady prawnej może polegać ponadto na ograniczeniu korzystania z rzeczy lub rozporządzaniu rzeczą wynikającym z decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądowego (ewentualnie postanowienia prokuratora), np. postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia” (B. Gliniecki [w:] Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, red. M. Balwicka-Szczyrba, A. Sylwestrzak).

Przewłaszczenie na zabezpieczenie

Zgodnie z poglądami orzecznictwa sądowego:

„Przewłaszczenie na zabezpieczenie jest umową zawieraną na podstawie art. 3531 k.c. pomiędzy dłużnikiem - właścicielem rzeczy a jego wierzycielem, stosownie do której dłużnik przenosi na wierzyciela własność rzeczy w celu zabezpieczenia wykonania jakiegoś zobowiązania. Przewłaszczenie rzeczy w celu zabezpieczenia nie następuje z zamiarem trwałego wyzbycia się jej własności i już tylko z tego powodu wykluczone jest identyfikowanie stosunku przewłaszczenia w celu zabezpieczenia ze stosunkiem sprzedaży. Decyduje o tym nie tylko nazwa umowy, ale przede wszystkim treść stosunku prawnego wykreowanego przez oświadczenia woli prowadzące do jego nawiązania i ukształtowania wzajemnych praw i obowiązków stron. Intencją stron umowy o przewłaszczenie na zabezpieczenie nie jest przeniesienie własności rzeczy celem zaspokojenia zobowiązania z umowy np. pożyczki i przyjęcie przez wierzyciela świadczenia w postaci rzeczy na poczet długu z tytułu spłaty pożyczki.

Przy przewłaszczeniu na zabezpieczenie realizacja zamierzonego przez strony celu następuje w ten sposób, że w razie niespłacenia długu wierzyciel może, jako właściciel rzeczy, zaspokoić z niej swoją wierzytelność bez potrzeby zachowywania niektórych procedur dyktowanych interesem dłużnika, ale nie oznacza to jednak, że zupełnie dowolnie. W każdym wypadku zaspokojenia się wierzyciela z przewłaszczonej rzeczy następuje nie z chwilą nabycia przez wierzyciela własności rzeczy, ale z chwilą dokonania czynności powodującej zaspokojenie się wierzyciela z tej rzeczy i prowadzącej do umorzenia w całości lub w części zabezpieczonej wierzytelności” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. akt I ACa 215/14).

Brak możliwości sprzedaży samochodu

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że obecnie sprzedaż samochodu osobie trzeciej nie będzie bez konsekwencji prawnych, gdyż doszło do skorzystania przez bank z zabezpieczenia w postaci przewłaszczenia.

Zatem ma miejsce wada prawna auta i w tym zakresie może się Pan spotkać z zarzutami zarówno ze strony banku, jak i ze strony nabywcy auta.

Ponadto wierzyciel może żądać dostarczenia mu pojazdu, przy czym bez orzeczenia sądu i działań komornika wierzyciel nie ma możliwości samodzielnie odebrać Panu auta, gdyż byłoby to naruszenie Pańskiego posiadania auta.

Z drugiej strony, nie oddając auta, naraża się Pan na koszty sądowe i egzekucyjne. Należy zatem rozważyć, jakie działanie będzie dla Pana bardziej korzystne.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
2. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. akt I ACa 215/14

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.